POETIN en OOLOGSTAAL : PLASTISCH en FANTASTISCH 

 

Op de website van MO (25 juni) beweert de Russische schrijver Michaïl Sjisjkin: “Poetin heeft de Russische taal veranderd in de taal van moordenaars”. Toeval of niet, maar twee dagen later poneert de columnist Lluís Bassets ongeveer hetzelfde in de Spaanse krant El País: “el uso bélico de de la lengua, la cultura i la identidad rusas”, lees: “het oorlogszuchtig gebruik van de Russische taal, cultuur en identiteit”.

Natuurlijk mag een vergelijking met de nazi’s niet ontbreken en zo beweert Bassets dat de nationaalsocialisten zich de Duitse taal hadden “toegeëigend” (“la apropriación de la lengua por el nacionalsoialismo”). Dat ‘argument’ alleen al toont de stupiditeit van de redenering aan: de Duitse nazi’s spraken toevallig Duits, zoals Poetin Russisch spreekt.

Gelukkig, aldus de Spaanse journalist, kwam alles na 1945 weer goed en we verhopen hetzelfde voor het Russisch. Daarmee bewijst hij opnieuw de zwakheid van de redenering: het is maar tijdelijk, alles kwam terecht. Sjisjkin hoeft zich dus niet ongerust te maken: iedereen voorspelt de nederlaag van het Rode Leger en de implosie van de Russische Federatie. Daarna wordt de Russisch taal weer even plastisch en fantastisch als nu.

Zoveel onzin in een zin.

Men zou ook kunnen zeggen: De Duitse taal werd tussen 1870 en 1945 bijna ononderbroken gekidnapt. De Franse taal werd geweld aangedaan door het collaboratieregime van Pétain, het Afrikaans werd gebleekt door alle blanke bewindvoerders, Trump verkocht elke dag fascistoïde klap in het Engels - ga zo maar door.

Poetin voert propaganda. Propaganda in het Russisch blijft Russisch. De taal wordt gebruikt om een ideologisch standpunt te verkopen en hij gebruikt daarbij alle gekende trucjes. Dat deed Boris Johnson een verkiezingscampagne lang en hij is nog niet gestopt, dat doet Erdogan met plezier, ja, ook onze Ursula deed haar duit in het zakje toen ze de strijd van de Oekraïners (uiteraard heroïsch) koppelde aan “the European dream”.  

Dat heet Newspeak, ‘novlangue’ in het Frans.
Het politiek gebruik of misbruik van taal is bekend, ook taalkundig. Het is een variant van de marketingtaal die je elke dag op radio en tv kan horen en is bedoeld om een zorgeloos luxleven te verkopen aan een samenleving in volle existentiële crisis.  

Wie dus geen Russisch wenst te spreken (zoals bepaalde tolken), weigert Russische muziek uit te zenden (Klara), geen Russische gezelschappen naar de EU wil halen of zijn Russische literatuur naar de papierhakselaar brengt: u vergist zich van vijand.  

Mocht iemand mij kunnen uitleggen wat een “neutrale” taal is inzake economie, politiek, religie en aanverwante ideologische onderwerpen, ik hoor het graag. Het doet me denken aan een Parisienne die bij mij een licht accent meende te horen en eraan toevoegde: “Nous, on n’a pas d’accent”. 

© Eddy Bonte [redactie website 26102023, eerste publicatie in De Groene Belg 2370, onafhankelijk e-zine - 14de jaargang - 6/7/2022 - 8 p.

________________________________________